بیچارگان یا مردم فقیر (به روسی: Бедные люди) نخستین رمان فئودور داستایوسکی رمان نویس مشهور روس است.

این کتاب چاپ ۱۸۴۶ است. داستایوفسکی این کتاب را در زمستان سال قبل نوشته بود و قبل از چاپ، آن را به امانت نزد گریگاروویچ گذاشته بود .

نکراسف ، که به همراه گریگاروییچ این داستان را مطالعه کرد

با این خبر که گوگول تازه ای ظهور کرده‌است رمان را به نزد بلینسکی برد

و آن منتقد مشهور در آن زمان بر حکم نکراسف مهر تأیید زد .

خلاصه داستان

رمان به صورت روایت نامه‌ای میان دو تن است. دختری جوان و مرد مسنّی از خویشاندان دخترک که در دو مجتمع در کنار هم زندگی می‌کنند

و ترجیح می دهند به جای دیدار حضوری با هم به جهت شایعات همسایگان از طریق مستخدمه ای با هم نامه نگاری کنند.

موضوع داستان روایت فقر است. عده ای این رمان را متاثر از داستان شنل نوشتهٔ نیکولای گوگول می دانند.